SELÂM İNSANLIĞA

Çok kıymetli Haber266 okuyucularına candan merhaba. Yeni bir şehre taşınmak, bir üst sınıfa geçip yeni okulumuza gitmek, başka yerde işe başlamak, yeni biriyle flört etmek, evliliğe adım atmak, bebeğimizin olacağını haber aldığımız o ilk an, annemizin bir kedi ya da köpek beslememize izin vermesi gibi… Çok daha çoğaltabiliriz bizi heyecanlandıran, harekete geçiren olayları ve duyguları. Yaşamımızda oluşan enteresan insanlar, yeni başlangıçlar çoğu insanı heyecanlandırır. Beni de coşkuyla birlikte heyecanlandırıyor, içimde çiçekler açıyor, bir gülümseme huzurla yüzümden tüm bedenime, hücrelerime kadar siniyor. “Nedendir diye soracaksanız?” efendim. Tabiidir ki, sizlerle bundan böyle “pınarın gülü” köşemizde hayatın içinde insana dair ne varsa duygu düşünce babında paylaşacak olmamızdandır. Emily Dickinson’ın çok sevdiğim bir sözü vardır: "Yapacağım elimden ne gelirse, Bir nergis kadar ufak olsa bile." Kendimi bildiğimden bu yana elimden geleni yapma çabasıyla yaşadım. Yaşamıma ve çevremdekilere ne katabilirim duygusu heyecanımı diri tuttu. Okumayı, öğrenmeyi düstur edindiğimden kitaplar rehberim olmuştur. Çalışmalarım insana, çocuğa, doğaya, hayvanlara ve var olan tüm canlılara dair iken sevgi ve hoşgörü vazgeçilmezim olmuştur. Ben gelmedim dava için / Benim işim sevgi için/ dostun evi gönüllerdir/ gönüller yapmaya geldim diyen derviş Yunus gibi onun penceresinden dünyayı görmeye gayret ediyorum. Yunus’un penceresi insanların kalbini iyileştiriyor, birleştiriyor, huzur kokuyor.

Uzun yıllar amatörce yaptığım radyo programlarımızın sonucu olarak naçizâne “karınca misâli” kitabımız 2020’de Şubat ayında çıktı. Okuyucumuz onu sevgiyle bağrına bastı. Çocuklar, anneler, babalar, gençler…Karıncanın çalışmasının, insanlar tarafından kabul görmesinin sonucu olarak sizlerle buluşmanın mutluluğunu yaşıyorum. Umuyorum ki, hayat denen bu yolculukta bilgiyle gelişecek, edebiyattan örneklerle konularımızı zenginleştirerek ruhumuzu da şifalandıracağız. Sizlerle buluşmamı sağlayan bana destek veren Mehmet Onur Yılmaz Beyfendiye ve Haber 266 ekibine teşekkürlerimi sunuyorum.

Hani bir hikâye vardır: Nemrut Hz. İbrahim peygamberin ateşte yakılması emrini vermiş. Meydanda odunlardan yığın yapıp tutuşturmuşlar. Ateşin alevleri göklere kadar uzanmış. Öyle büyük bir alevmiş ki bulutlara kadar yükselmiş. Bütün hayvanlar ateşten korkup kaçmış. Nemrut, ne güçlü bir kral olduğunu herkes anlasın, görsün istemiş. Nemrut’un askerleri İbrahim Peygamber’i ateşin tam orta yerine atacaklarmış. O ateşe doğru bir karınca ağzında küçücük bir damla su ile telâşla gidiyormuş. Başka bir karınca onun bu telâşını görüp sormuş:

– Acele ile nereye gidiyorsun?

Telaşla yetişmeye çalışan karınca, ağzındaki bir damla suyu ellerinin arasına alıp cevap vermiş:

– Haberin yok mu? Nemrut, İbrahim peygamberi ateşe atacakmış. Meydana, ateşin olduğu yere su götürüyorum.

Diğer karınca kahkahalarla gülerek demiş ki:

– Senin yanan büyük ateşten haberin yok mu? Ateşe hiç bakmadın mı? Ne kadar büyük, senin bir damla suyun ateşe ne yapabilir ki?

Bir damla su taşıyan karınca:

-Olsun demiş ben niyetlendim yolda kalmak da var ölmek de. Ben “İbrahim’leyim” diyor. Burada İbrahim, sevginin, kardeşliğin, insanlığın, iyiliğin, ilmin ve birliğin tarafıydı. Merhametin, şefkatin, çalışmanın yanıydı. Bizimkisi de bu “karınca misâli” gibi niyet etmek. Üstelik bizim karınca hem sağır hem topal hem de kör. Artık nasıl olur siz düşünün. O kadar vahim durumu, lâkin vazgeçmiyor, yolundan, yolculuktan ve menzilinden. Çabalıyor, o bakmıyor “nasıl olacak? İyi mi kötü mü” diye. Var gücüyle son nefese kadar sarılıyor yapabileceklerine.

12 Nisan2022

Ayşegül akay